فروشگاه اینترنتی جوبوک

برند Louis Vuitton

Louis Vuitton Malletier که بوسیله مردم با نام Louis Vuitton یا LV شناخته شده است، یک شرکت بین‌‌المللی مد فرانسوی است که تولید کننده چمدان، کالاهای چرمی، لباس، کفش، ساعت، جواهرات، لوازم تزئینی، عینک و کتاب است. این برند با نشان تجاری (LV) در سراسر دنیا شناخته شده است. با ورود به قرن بیستم، شرکت…از نظر تعداد مکان‌های فروش و از لحاظ مالی توسعه پیدا کرد. در اواسط این قرن، این شرکت با قرار دادن امضا و نشان خود بر روی کیف پول‌ها و کیف‌های دستی وارد دنیای مد شد. ادغام این شرکت با Moët Hennessy و خلق LVMH ، یک قدم اصلی برای این شرکت بود که باعث شد پس از آن وجهه لوکسی که امروزه از آن می‌شناسیم را بدست آورد.

Louis Vuitton مؤسس شرکت در چهارم اوت ۱۸۲۱ در Jura در فرانسه متولد شد. وی در سال ۱۸۳۵، با پای پیاده مسافت ۴۰۰ کیلومتر را طی نمود و به پاریس نقل مکان کرد. در طی این مسیر، وی کارهای متعددی انجام داد تا هزینه سفرش را تأمین نماید. در اینجا بود که او شاگرد جعبه‌ساز برای خانواده‌های ثروتمند شد. پس از مدتی به دلیل شهرتش در این زمینه، ناپلئون سوم فرانسه، وی را به عنوان جعبه‌ساز همسرش منصوب کرد. از تجاربی که Louis از کار با خانواده‌های اشرافی کسب نموده بود، و با کمک دانش حرفه‌ایش موفق به ساخت یک جعبه مسافرتی شد. اینجا بود که وی شروع به طراحی چمدان خودش کرد و این به زمینه تأسیس شرکت LV تبدیل شد. در سال ۱۸۵۳ شرکت وی در Rou Neuve des Capucines در پاریس تأسیس شد. در سال ۱۸۵۸، وی چمدان‌های کف‌تخت خود را که با نقش trianon (سبک و غیر قابل نفوذ بوسیله هوا) ساخته شده بود، معرفی نمود. قبل از این، چمدان‌هایی که قسمت بالایی آنها گرد بودند استفاده می‌شدند و دلیل آن عبور آب از روی آنها بود. از آنجا که وی موفقیت و پرستیژ خاصی کسب کرده بود، بسیاری دیگر از چمدان‌سازها نیز شروع به تقلید از سبک و طراحی وی نمودند.
در سال ۱۸۶۷، شرکت وی در یک نمایشگاه جهانی در پاریس شرکت نمود. برای جلوگیری از کپی‌برداری از طرح‌هایش، وی در سال ۱۸۷۶ طرح trianon را به طرحی با نوارهای بژ و قهوه‌ای تغییر داد. نه سال بعد شرکت اولین فروشگاهش را در خیابان آکسفورد لندن افتتاح نمود. پس از مدت کوتاهی، مجدداً به دلیل کپی‌برداری‌های فراوان از طرحش، بارها مجبور به تغییر آنها شد. در سال ۱۸۹۲، Louis Vuitton درگذشت و مدیریت شرکت به پسرش واگذار شد.
پس از مرگ پدر، Georges Vuitton با شرکت کردن در نمایشگاه جهانی شیکاگو در، مبارزاتی را برای تبدیل کردن شرکت به یک شرکت جهانی آغاز نمود. در سال ۱۸۹۶، شرکت طرح افسانه‌ای خود را بیرون داد و امتیاز آن را در سراسر دنیا ثبت نمود. نماد گرافیکی آن شامل گل چهاربرگی و نام LV ، بر اساس گرایش استفاده از طرح‌های ژاپنی و شرقی در اواخر دوره ویکتوریا بود. ثبت امتیاز این طرح در توقف تولید مدل‌های تقلبی موفق بود. در همان سال، Georges به آمریکا سفر نمود و محصولات زیادی در این سفر به فروش رساند. در سال ۱۹۰۱، شرکت Louis Vuitton چمدان کوچک‌تری که در داخل چمدان‌های بزرگ Vuitton قرار می‌گرفت را تحت نام Steamer Bag معرفی نمود.

در سال ۱۹۱۴، ساختمان LV در Champs-Elysees افتتاح شد که در زمان خودش بزرگ‌ترین فروشگاه فروش کالاهای مسافرتی بود. همزمان با آغاز جنگ جهانی اول، فروشگاه‌هایی در نیویورک، بمبئی، واشنگتن، لندن، الکساندریا و بوئنوس آیرس نیز افتتاح شد. در سال ۱۹۳۲، LV محصول دیگری با نام Noé Bag که برای حمل بطری طراحی شده بود به بازار معرفی نمود. پس از مدت کوتاهی، Speedy Bag نیز روانه بازار شد (این دو محصول همچنان تولید می‌شوند). در سال ۱۹۳۶، Georges Vuitton درگذشت و پسرش Gaston-Louis Vuitton کنترل شرکت را به دست گرفت.

بین سال‌های ۱۹۳۶ و ۲۰۰۰، شرکت شکل و مدل چرم خود را در تمامی محصولاتش از کیف‌ پول‌های کوچک تا چمدان بزرگ استفاده نمود. برای توسعه تولید، شرکت در سال ۱۹۵۹ جنس چرم استفاده شده در محصولاتش را قدری نرم‌تر کرد تا استفاده از کیف پول‌ها و کیف‌های دستی آسان‌تر شود. در دهه ۶۰، کپی‌برداری و اجناس تقلبی دوباره رشد کرد که این مسئله همچنان ادامه دارد. در سال ۱۹۶۶، مدل Papillon به بازار عرضه شد؛ کیفی استوانه‌ای که همچنان پرطرفدار است. در سال ۱۹۷۸، اولین فروشگاه‌ها در ژاپن افتتاح شدند. در سال ۱۹۸۳، به America’s Cup ملحق شد تا Louis Vuitton Cup را برای مسابقات قایقرانی شکل دهد. پس از آن، Louis Vuitton با افتتاح فروشگاه‌هایی در تایپه تایوان در سال ۱۹۸۳ و همچنین در سئول کره جنوبی در سال ۱۹۸۴، حضور خود را در آسیا توسعه داد. در سال ۱۹۸۵، خط تولید چرم Epi به بازار معرفی شد.
در سال ۲۰۰۴، Louis Vuitton یکصد و پنجاهمین سال تأسیس خود را جشن گرفت. در همین سال فروشگاه‌هایی در نیویورک، سائوپائولو، ژوهانسبورگ و شانگهای افتتاح شدند. در سال ۲۰۰۸، نقش Damier Graphite به بازار عرضه شد. این نقش ویژگی‌های طرح Damier را داشت ولی به رنگ مشکی و خاکستری بود که به آن یک جلوه مردانه و شهری داده بود.

برند Louis Vuitton از جمله با ارزش‌ترین برندهای دنیاست. بر اساس مطالعات Millward Brown در سال ۲۰۰۹، LV در رده بیست و نهم برندهای باارزش در دنیاست. ارزش دارایی‌های این برند ۱۹ میلیارد و ۳۹۵ میلیون دلار برآورد شده است. این برند یکی از برندهای دنیای مد است که به خاطر وجهه آن به عنوان نمادی که همواره موقعیت برتری داشته است، بیشترین میزان اجناس تقلبی آن در سراسر دنیا پخش شده است. تنها بخش کوچکی از آنچه در سراسر دنیا به نام LV فروخته می‌شود، اصلی هستند. در سال ۲۰۰۴، سهم کالاهای تقلبی LV معادل ۱۸% از کل اجناس تزئینی تقلبی که اتحادیه اروپا را در بر گرفته‌ بودند بود.
این شرکت مسئله کالاهای تقلبی را بسیار جدی گرفته است و گروهی وکیل و آژانس‌های تحقیقات تخصصی را برای پیگرد قانونی خلاف‌کاران در سراسر دنیا بکار گمارده است و نیمی از بودجه ارتباطات خود را برای جلوگیری کردن از کپی‌برداری از کالاهایش اختصاص داده است. در تلاشی دیگر، شرکت بطور بسیار دقیقی توزیع محصولاتش را کنترل می‌نماید. در دهه ۸۰، محصولات LV بطور وسیعی در فروشگاه‌های زنجیره‌ای مانند Neiman Marcus و Saks Fifth Avenue به فروش می‌رفتند؛ ولی امروزه این محصولات اغلب در بوتیک‌های انحصاری LV (البته با چند استثنا) عرضه می‌شوند. این بوتیک‌ها عموماً در مناطق خرید معتبر یا در داخل فروشگاه‌های زنجیره‌ای لوکس هستند. بوتیک‌هایی که در داخل فروشگاه‌های زنجیره‌ای هستند بصورت مستقل اداره می‌شوند و مدیران و کارمندان LV در آنجا کار می‌کنند. وب‌سایت LV اخیراً فروش آنلاین خود را نیز آغاز کرده است که راه مطمئنی برای خرید محصولات این برند است. این شرکت که در سال ۱۸۵۴ کار خود را آغاز کرد، نه تنها یکی از قدیمی‌ترین‌ها در این صنعت است بلکه یکی از افسانه‌ای‌ترین خانه‌های مد در جهان است.

از قرن نوزدهم تاکنون، تولید محصولات Louis Vuitton تغییر نکرده است: چمدان‌ها هنوز دست‌ساز هستند. بسیاری از محصولات شرکت از نشان قهوه‌ای رنگ Damier و نقش Monogram استفاده می‌نمایند؛ که از هر دوی آنها اولین بار در قرن نوزدهم استفاده شد. LV قیمت و کیفیت محصولات خود را در سراسر دنیا کنترل می‌کند که این امر باعث می‌شود کالاهای تقلبی نتوانند وارد کانال‌های فروش آن شوند. این برند هرگز فروش ویژه با تخفیف نداشته است و هیچ فروشگاهی به عنوان فروشگاه بدون مالیات (Duty Free) ندارد. محصولات این شرکت را می‌توان از سایت LouisVuitton.com نیز خریداری نمود.
محصولات زنانه این برند به گروه‌های زیر تقسیم می‌شوند: کیف دستی، وسایل مسافرتی، کیف پول، کمربند، روسری، زیورآلات، جواهرات، عینک، کتاب، نوشت‌افزار، کفش، ساعت و لباس. محصولات مردانه نیز علاوه بر موارد فوق شامل کراوات نیز می‌گردد.
این برند در ایران نمایندگی ندارد.

برند Dolce & Gabbana

دلچه و گابانا یا به اختصار (D&G) یکی از معروف‌ترین نام‌ها در جهان فشن است …که بعضا در سایر حوزه‌ها هم به چشم می خورد. نام این کمپانی بر اساس اسم و فامیل رئیسان این کمپانی تعیین شده است. این نام در حقیقت نام یکی از سالن های مشهور و سطح بالای فشن است که دومنیکو دلچه و استفانو گابانا آن را تاسیس کرده اند. شرکت دلچه و گابانا درکشور ایتالیا و در نزدیکی میلان واقع شده است .
دومنیکو دلچه و استفانو گابانا برای طراحی لباس در صنعت هالیوود بسیار مشهور هستند. آنها لباس هایی را برای مدونا، ژیسل بوندچن، مونیکا بلوچی، ایزابل روسلینی، کایلی مینوگ، نیکول کیدمن، دمی مور و بسیاری از افراد مشهور دیگر طراحی کرده اند.

دلچه و گابانا:
اولین ملاقات دومنیکو دلچه ۱۳ سپتامبر سال ۱۹۵۸ در نزدیک پالرمو سیسیلی ایتالیا و استفانو گابانا روز ۱۴ نوامبر سال ۱۹۶۲ درمیلان متولد شد. دلچه طراحی فشن را درسیسلی فراگرفت و در کارگاه لباس کوچک خانوادگی مشغول به کار بود. اما گابانا در زمینه فشن تحصیلاتی ندارد و طراحی گرافیک خوانده است.
این دو نفر برای نخستین بار یکدیگر را در سال ۱۹۸۰ در میلان ملاقات کردند، کمپانی دوچله گابانا در سال ۱۹۸۰ میلادی کار خودش را رسما شروع کرد زمانی که به عنوان دستیار برای یک کارگاه هنری کار می کردند. آنها شغل حرفه ای مشترک خود را در سال ۱۹۸۲ آغاز کردند.
در سال ۱۹۸۵ زمانی که برگزار کنندگانMilano Collezioni از دلچه و گابانا دعوت کردند تا در نمایش فشنی برای معرفی استعدادهای جدید شرکت کنند، آنها نام مشترک خود (دلچه و گابانا) را ایجاد کردند.
نمایش اولین مجموعه:
یک سال بعد در سال ۱۹۸۶ آنها نخستین مجموعه آماده پوشیدن زنانه مستقل خود را ارائه کردند که مورد تحسین جهانی قرار گرفت. این برند به زودی با ورود به عرصه‌ی لباس های کشباف، لباس شنا و لوازم جانبی توسعه یافت و سپس شعبه لباس مردانه و عطر خود را وارد بازار کرد. آنها در سال ۱۹۹۰ نخستین مجموعه مردانه خود را نمایش دادند.

نخستین بوتیک دلچه و گابانا در سال ۱۹۸۹ در توکیو ژاپن افتتاح شد. پس از آن در میلان و هنگ کونگ نیز فروشگاه هایی افتتاح شد.
در سال ۱۹۹۹ دلچه و گابانا فروشگاه خود را در لندن باز کردند.
سبک دلچه و گابانا:
دلچه و گابانا بسیاری از اوقات از فیلم های معتبر ایتالیایی برای طراحی مجموعه های خود الهام می گیرند. دومینکو دلچه گفت: (( ما مجموعه خود را مانند یک فیلم طراحی می کنیم. ما به یک داستان فکر می کنیم و سپس لباس ها را متناسب با آن طراحی می کنیم)).
دلچه و گابانا ادعا می کنند که بیشتر به خلق بهترین و مناسبترین مدل توجه می کنند، تا اینکه فقط به گرایشات و سبک فصلی توجه کنند.

نشانه های مشخصه تجاری دلچه و گابانا، لباس زیر به عنوان لباس رو، کت شلوارهای راه راه باریک گنگستری، کتهایی که به شکلی اغراق آمیز طرح دار و تزئین شده است، و رنگ سیاه می باشد.
دلچه و گابانا اساسا برای خلق مدلهای زنانه کاملا ساده و بینهایت جذاب و فریبنده خود معروف هستند. به آنها لقب«جورج و گیلبرت فشن ایتالیا» را داده اند.
برندهای اصلی دلچه و گابانا؛Dolce&Gabbana یا D&G:
دلچه و گابانا دو برند اصلی دارد:
Dolce&Gabbana:که به کالاهای لوکس و گرانقیمت اختصاص دارد و رسمی تر و دائمی تر است و بیشتر پاسخ گوی گرایشات طولانی مدت است تا تغییرات فصلی.
این برند، لباس شنا، لباس زیر، عینک آفتابی، عطر و کیف نیز عرضه می کند.

D&G: برند غیر رسمی تر این دونفر است و سعی می کند به جای دنبال کردن گرایشات فصل، آنها را ایجاد کند. این برند جوان پسندتر و پر زرق وبرق تر است. این برند هم علاوه بر لباس، لباس شنا، لباس زیر، عینک آفتابی، عطر، جواهرات و ساعت نیز تولید می کند.

D&G Junior :یک برند جداگانه است که لباس های کودکان زیر ۱۱ سال را تهیه می کند. همانند برند بزرگسال D&G، این برند هم گرایشات فصلی دختران و پسران این سنین را دنبال می کند.
ثروت سرشار دلچه و گابانا:
در سال ۱۹۹۷ گردش مالی شرکت دلچه و گابانا ۴۰۰ میلیون دلار اعلام شد و دلچه و گابانا گفتند که از سن ۴۰ سالگی بازنشسته می شوند؛ وعده ای که خوشبختانه آن را انجام ندادند.
در سال ۲۰۰۵ گردش مالی شرکت آنها به ۵۹۷ میلیون دلار رسید.

آنها در اکتبر ۲۰۰۶ نخستین رستوران خود را در میلان افتتاح کردند.
در سال ۲۰۰۸، عطرLight Blue دلچه و گابانا توسط جوایز فی فی آمریکا و جوایز آکادمی عطر دنیا، به عنوان بهترین عطر مردانه سال انتخاب شد.
امروزه ادکلن های خوشبو این کمپانی شهرت بسیار فراوانی را در عرصه عطر و ادکلن پیدا کرده است . همچنین این ادکلنها طرفداران زیادی در اروپا مخصوصا ایتالیا و ایران و کشورهای عربی نیز دارد.در حال حاضر این کمپانی سه هزار و صد و چهل هزار نفر کارمند و کارگر دارد.

برند GIORGIO ARMANI

جورجیو آرمانی متولد پیاچنزای ایتالیا در ۱۱ جولای سال 1934، یکی از معروفترین و…

جورجیو آرمانی متولد پیاچنزای ایتالیا در۱۱ جولای سال ۱۹۳۴، یکی از معروفترین و با نفوذترین طراحان لباس است.
پدر جورجیو، اوگو، مدیر حمل و نقل و مادرش ماریا، خانه‌دار بود .آرمانی به رشته پزشکی علاقه داشت و به دانشگاه بولونیا رفت و پس از دو سال تحصیل در این دانشگاه در سال ۱۹۵۳ برای خدمت در ارتش فراخوانده شد. او باید در بیمارستان ارتش کار می‌کرد، این تجربه باعث شد پزشکی را کنار بگذارد و بر حسب اتفاق وارد رشته فشن بشود.
حرفه خود را با یک میزآرایشی ویترینی، در یک فروشگاه بزرگ در میلان با نام لاریناسکنت آغازکرد. او بعدا بیان کرد که سبک کلاسیک خود را، در طول این دوره و به دنبال سفرهای مکرر خود به بریتانیا، رشد و توسعه داده است. او می گوید:” انگلستان واقعا مهمترین مرکز الهام بخش برای من بود. زمانی که من در فروشگاه لاریناسکنت مشغول به کار بودم دائما برای کسب اعتبار در بازار، دیدن مغازه ها و یاد گرفتن شیوه کار آنها، به لندن سفر می کردم. من به خاطر دارم که تعدادی ژاکت کشباف پشمی زرد رنگ در یک بوتیک کوچک دیدم و آنها را به فروشگاه خودمان آوردم، همه فکر کردند که من دیوانه هستم. این ژاکتهای پشمی زرد مورد استفاده دوک ویندسوربودند و مردم متوسط از آن استفاده نمی کردند. این نوع تفکر در مورد این قبیل پوشاک بسیار انگلیسی بود.

او به تدریج پیشرفت کرد و تجارب باارزشی هم در بازاریابی در صنعت مد و پوشاک به‌دست آورد. آرمانی در اواسط دهه ۱۹۶۰ به عنوان طراح پوشاک مردان شرکت نینو چروتی استخدام شد. مهارت‌های او بسیار متقاضی داشت و طی دهه بعد همزمان با کار در چروتی به عنوان طراح آزاد برای بیش از ده تولیدکننده دیگر نیز کار می‌کرد. آرمانی در اواخر دهه ۱۹۶۰ با سرجیو گالئوتی،‌ یک طراح معمار‌ آشنا شد. این آغاز یک ارتباط شخصی و حرفه‌ای بود که برای سال‌ها ادامه پیدا کرد. گالئوتی در سال ۱۹۷۳ آرمانی را متقاعد کرد یک دفتر طراحی در میلان باز کند. او شرکت خود، آرمانی را در سال ۱۹۷۴ بنیان گذاشت و در آستانه قرن بیست و یکم به‌عنوان موفق‌ترین طراح از ایتالیا فراتر رفت. این کار منجر به این شد که آرمانی طی یک دوره طولانی به عنوان طراح با خانه‌های مد و طراحی لباس معروفی چون آلگری، ‌باگوتا،‌ هیلتون، ‌گیبو، مونتدورو و تاندرس همکاری کند. به زودی رسانه‌های بین‌المللی پس از نمایش لباسی در پیتی پالاس در فلورانس به صحبت درباره طرح‌های آرمانی پرداختند. این تجربه فرصت‌هایی را برای آرمانی فراهم کرد تا شیوه کار مخصوص خود را در مسیرهای جدیدی پیش ببرد. او دیگر آماده بود که انرژی خود را صرف نام تجاری خود کند. جورجیو آرمانی در سال ۱۹۷۵ برند جورجیو آرمانی Spa را به همراه دوست خود گالئوتی در میلان راه اندازی کرد.
در همان سال، آرمانی به سرعت لباس زیر، لباس شنا، لوازم جانبی و … را با مارک جورجیو آرمانی راه اندازی کرد و به بازار فرستاد.
یکی از موفقیت‌های اصلی جورجیو آرمانی زمانی اتفاق افتاد که در یک فیلم مشهور آن زمان لباس هنرپیشه معروف «ریچارد گری» را طراحی کرد. آرمانی در دنیای مد تنها طراحی است که نامش باعث تضمین فروش یک فیلم می‌شود. این شرکت در اوایل دهه ۱۹۸۰ توافقات مهمی با شرکت اورئال برای تولید عطر انجام داد و خطوط جدید دیگری هم به شرکت اضافه کرد.

در سال ۱۹۸۱، اولین سری فروشگاههای پخش و فروش ارزانتر خود، شلوارهای جین آرمانی و بازار بزرگ آرمانی را افتتاح کرد. آرمانی در سال ۲۰۰۰ بخش جدید گریم و آرایشی را به محصولات خود افزود که توسط پت مگراس طرح ریزی می شد. امروزه امپراطوری آرمانی شامل ۲۰۰۰ مرکز فروش جهانی با فروش سالیانه بیشتر از یک میلیارد دلار می باشد. پس از اینکه پلیس پاریس، خیمه های مشکی نمایش او را در سینت سولپایس پاریس، با این ادعا که ساخت و استقرارآنها امن نیست ممنوع کرد؛ آرمانی مجبور شد در مارس ۱۹۹۸ درشهرنیویورک کارهای خود را به نمایش بگذارد. در این زمان نمایش های راهرویی او، معمولا جمعیت زیادی را به خود جلب می کرد و رابرت دنیرو، مارک والبرگ، مارتین اسکورسیسی، سوفیا لورن و بسیاری دیگر به تماشای آن می آمدند.
با این حال آرمانی ادعا می کند که از مردم معمولی که در خیابانها هستند، برای طراحی مدل های خود الهام می گیرد. او اعتقاد دارد که لباسها باید برای پوشیدن تولید شود، نه فقط برای نمایش و ترسیم مهارتهایی که او به عنوان یک طراح لباس آموخته است تا لباسهای معاصری را برای زنان تولید کند. لباسهای دارای شانه های پهن به مدلی عملی تر، سودمندتر و انعطاف پذیرتر بدل شده است و مجموعه های آرمانی امروزه زیبا و ظریف هستند.
جورجیو آرمانی در سال ۹۱ از طرف مجله مردم بعنوان یکی از ۵۰ شخص زیبای جهان برگزیده شد. در سال ۲۰۰۰ مجله ماهانه آمریکایی فوربز، آرمانی را به عنوان موفق ترین طراح دنیا معرفی کرد، که در آمد شخصی او در سال ۱۹۹۹، ۱۳۵ میلیون دلار بود. در سال ۲۰۰۱ این مجله او را در ریف نوزدهم (بعد از خانواده بولگاری و قبل از پرادا) در لیست اعضای جدید مد قرار داد. شرکت جورجیو آرمانی در حال حاضر بیش از ۴۷۰۰ کارمند و ۱۳ نمایندگی تولید در سراسر جهان دارد. همچنین آرمانی نزدیک به ۳۰۰ فروشگاه در ۳۶ کشور دنیا دارد. درآمد این شرکت در سال ۲۰۰۵ در حدود ۶۹/۱ میلیارد دلار برآورد شده بود.
راز موفقیت بی پایان جورجیو آرمانی کیفیت لباس‌هایش است. او لباس‌هایش را از بهترین مواد و پارچه‌ها تهیه می‌کند، همه دست‌اندرکاران دنیای مد و تمام منتقدین این صنعت اعتراف می‌کنند که لباس‌هایی که توسط این برند طراحی و تولید شده باشد قطعا از بهترین و با کیفیت‌ترین محصولات است.
در حال حاضر این شرکت به طراحی و ساخت محصولات متنوعی شامل لوازم فشن، پوشاک، لوازم آرایشی، عطر، لوازم دکور، جواهرات، عینک و ساعت با مارک‌های گوناگونی شامل جورجیو آرمانی، آرمانی کولزیونی، امپوریو آرمانی، آرمانی جینز، آرمانی جونیور، آرمانی اکسچینج و آرمانی کاسا می‌پردازد.

در زمینه عطریات هم عطریات بلک کد( تولید جورجیو آرمانی )، آکوآ دی جیو (تولید جورجیو آرمانی)، از پر فروش ترین عطریات آرمانی می باشد.

این شرکت همچنین از طریق همکاری با سایر شرکت‌ها به حیطه‌های تازه‌ای مانند ساخت هتل‌ها و مراکز تفریحی زنجیره‌ای و حتی ساخت گوشی‌های موبایل نیز وارد شده است. آرمانی با همکاری با شرکت سامسونگ، اقدام به طراحی و عرضه گوشی‌های موبایل لوکس با مارک آرمانی نموده است.
جورجیو آرمانی با بهره گیری از چهره های شاخص و محبوب همچون: فابیو کاناوارو، لوئیس فیگو، دیوید بکهام، ویکتوریا بکهام و رونالدو و بسیاری دیگر از چهره های محبوب دیگر جایگاه خود را هر چه بیشتر در بین افراد باز می کند.

برند CHANEL

در میان طراحان مهم و کلیدی فشن که در قرن بیستم تاثیر ماندگار و متهورانه ای بر فشن زنان داشتند، می توان از گابریل کوکو شانل نام برد. گابریل کوکو شانل معروف به Coco در سومور واقع در دره لور فرانسه در سال ۱۸۸۳متولد شد. او دوران کودکی فقیرانه ای داشت و آموزش سخت گیرانه صومعه را گذراند. مشکلات و سختی های اوایل زندگی، الهام بخش او شد تا زندگی کاملا متفاوتی را، ابتدا در صحنه نمایش با نام مستعار کوکو و سپس به عنوان یک کلاه فروش، دنبال کند.
خانه ی مد او در سال ۱۹۰۹ بنا نهاده شد.

شانل به کمک یکی از طرفداران مرد خود که کمک مالی قابل توجهی به او کرد و ارتباطات اجتماعی فراتر از مسیر حرفه او را برای او فراهم کرد، توانست در سال ۱۹۱۳ نخستین فروشگاه خود را در پاریس افتتاح کند. پس از آن با فروش کلاه ها و تاسیس شعبه محدودی از لباس، در شهر دیگری از دیوویل فروشگاه های شانل گسترش یافت، مشتریان اختصاصی یافت و به سرعت لباس های ورزشی و راحتی کاربردی او موفقیت بسیار زیادی پیدا کرد. بیشتر لباس های شانل از پارچه های کشباف تهیه می شد، پارچه ای که انتخاب آن هم غیرمعمول و غیرعادی بود و هم الهام بخش بود. پیش از اینکه این طراح استفاده از پارچه های کشباف را شروع کند، این نوع پارچه معمولا در لباس های زیر مردانه استفاده می شد. ویژگی ها و کیفیت این پارچه باعث شد تا شانل پس از اینکه در کار خود موفق شد و شغل او سود آور و پردرآمد شده بود، بازهم استفاده ازآن را ادامه بدهد. اونیفورم هایی که در زمان شروع جنگ جهانی در سال ۱۹۱۴ رایج بود از این پارچه تهیه می شد.
هنگامی که در آغاز جنگ جهانی، مشتریان طرفدار مد او پاریس را ترک کردند، بوتیک های شانل در بیاریتز و دیوویل رشد کرد.
سبک های منظم و آراسته شانل با خطوط جعبه مانند و دامن های کوتاه، به زنان اجازه داد تا لباسهای تنگ خود را کنار بگذارند، و آنها را برای فعالیت های عملی که در زمان جنگ مورد نیاز بود، آزاد گذاشت. عناصری از این طرح های اولیه، به نماد و نشانه های شانل تبدیل شد. شانل به عنوان یک زن به خود افتخار و مباهات می کرد که برای سایر زنان طراحی می کند. او در سال ۱۹۱۹، در سن سی و دو سالگی، از موفقیت عظیمی برخوردار شد و مشتریانی در سراسر دنیا یافت. او به زودی سالن طراحی زنانه سطح بالای پاریس خود را به خیابان ۳۱ Cambon منتقل کرد، که امروزه به عنوان مرکز فعالیت سالن شانل باقی مانده است.
سبک شانل :
شیوه زندگی خود شانل، اندیشه و تصورات او را در این مورد که زنان مدرن دنیا چگونه باید نگاه کنند، عمل کنند و لباس بپوشند، نیرو بخشید و تقویت کرد. هیکل لاغر پسرانه او و مدل موی کوتاه و پوست برنزه او، همچنین زندگی فعال و استقلال مالی او به یک ایده آل و آرمان بدل شد.
آپارتمان و لباس او با رنگ های محبوب او یعنی رنگ مایه هایی از رنگ بژ، مشکی و سفید مطابقت داشت. عناصری از مجموعه هنری و علاقه های تئاتری او نیز زمینه ها و موضوعاتی را برای مجموعه های او فراهم آورد. پس از آنکه شانل در یک مجلس بالماسکه مانند تصویر یکی از نقاشی های جین آنتونی وتیو(Jean-Antoine Watteau) حضور یافت، آن طرح را در یک لباس زنانه به کار برد.در سال ۱۹۲۶، مجله آمریکایی وگو « پیراهن مشکی کوتاه» شانل را به فورد تشبیه کرد و به محبوبیت و شهرت نسبتا جهانی او در فشن اشاره کرد. مجموعه لباس های شب به شکل خطی باریک و بلند بود که شانل به استفاده از آن شهرت داشت، البته او از تور، نوار و عناصر زینتی نیز در آنها ترکیب می کرد، که ظاهر کلی لباس را رومانتیک، دلچسب و زیبا می ساخت.

بازگشت مجدد شانل به فشن:
شانل علی رغم موفقیت بسیار زیاد خود، هنگامی که فرانسه درسال ۱۹۳۹ به آلمان اعلام جنگ کرد، سالن خود را تعطیل کرد. سایر سالن های خیاطی زنانه فرانسه را ترک کردند، اما شانل جنگ پاریس و آینده نامعلوم خود را تحمل کرد. به دنبال پایان خصومت ها و حل برخی از مشکلات شخصی، شانل دریافت که نمی تواند زمان را به بطالت و بیکاری بگذراند. او درست همانند زمان جنگ جهانی اول، به تقویت و تجدید نیروی فشن زنان مشغول شد.
او در این تلاش با چالش هایی مواجه بود: تامین سرمایه، فراهم آوردن و جمع کردن کارمندان جدید، جستجوی پارچه های جدید و در سن هفتاد سالگی با نسل جدید طراحان رقابت کردن. مجموعه بازگشت و رجعت شانل، در سال ۱۹۵۳ آغاز به کار کرد. اگرچه این کار یک موفقیت مهم و شاخص نبود، اما شانل استقامت به خرج داد. او در مدت سه فصل توانست از احترام و اعتبار جدیدی برخوردار بشود.
او نمونه های قدیمی و کلاسیک خود را به شکل امروزی و مطابق روز درآورد، طرح های فاستونی و راه راه مردانه کلاسیک را بازسازی کرد، تا اینکه جمعیتی از زنان ثرومند و افراد مشهور دوباره به سالن نمایشگاه او روی آوردند. شانل بار دیگر کیف های زنانه، جواهرات و کفش ها را به بازار عرضه کرد که در فصل های بعدی با موفقیت بسیاری همراه شد.

میراث او ادامه دارد:
پس از مرگ شانل در سال ۱۹۷۱، چند نفر از معاونین و دستیاران او برای شعبه های آماده- پوشیدن و خیاطی زنانه سطح بالای او طراحی کردند، تا اینکه کارل لگرفلد(متولد ۱۹۳۸) در سال ۱۹۸۳ مسولیت طراحی بخش خیاطی زنانه سطح بالا و در سال ۱۹۸۴ بخش آماده- پوشیدن این سالن را برعهده گرفت.

لگرفلد مانند مجموعه های زمان بازگشت شانل، به طرح های پیشین نگاه کرد. در طرح های او جزئیات منحصر به مارک شانل از قبیل پارچه های فاستونی و راه راه مردانه، رنگها، زنجیرهای طلایی و چرم های کوک خورده ترکیب شده است و بر روی آن علامت CC دیده می شد.
در مجموعه های بعدی، لگرفلد گستاخ تر شد و برخی از مدل ها و ظاهرهای زنانه دهه ۱۹۶۰ شانل را بازسازی کرد. با توجه به اینکه پارچه کشباف محبوب شانل، در قرن بیستم به عنوان لباس زیر مردانه استفاده می شد، او حتی از تی شرت های مردانه نیز در طرح های خود استفاده کرد. با این وجود، توانایی لگرفلد در استخراج مستمر از بایگانی شانل، اهمیت سهم کوکو شانل در فشن زنان قرن بیستم را تصدیق می کند.

این کمپانی بیشتر در زمینه عطر و ادکلن فعالیت می کند و از طراحان و عطرسازان نسبتا زیاد و ماهری استفاده کرده و می کند . ادکلن های این کمپانی سعی دارد با کمپانی های معروف دیگر رقابت کند . محصولاتش در اروپا مخصوصا در فرانسه، ایران و کشورهای عربی بسیار پرفروش می باشد . بیشتر خریداران این کمپانی خانمها هستند . قیمت ادکلنها نسبتا بالا است اما واقعا ادکلنهایی با کیفیت و خوشبو با ماندگاری بسیار زیاد می باشد.

برند VERSACE

جیانی ورساچه متولد دوم دسامبر سال 1946 در ایالت رژیوکالابریا واقع در کشور ایتالیا، موسس این شرکت بود. وی همراه برادر بزرگترش سانتو و خواهر کوچکترش دوناتلا این شرکت را اداره می کرد.

جیانی ورساچه متولد دوم دسامبر سال ۱۹۴۶ در ایالت رژیوکالابریا (Reggio Calabria) واقع در کشور ایتالیا، موسس این شرکت بود. وی همراه برادر بزرگترش سانتو و خواهر کوچکترش دوناتلا در کنار پدر و مادر خود فرانسیسکا، که یک خیاط بود بزرگ شد. او یک خواهر بزرگتر بنام تینا نیز داشت که در سن ۱۲ سالگی به علت بیماری درگذشت. جیانی همه چیز در مورد خیاطی و دوختن لباس را خیلی زود از مادر خود آموخت و توانست به وسیله علاقه و ذوق ذاتی خود اولین لباسها را طراحی کند و در مزون مادرش به فروش برساند. . او اولین موفقیت خود را زمانی نشان داد که طرح‌هایی برای کلکسیون فیوری فیورنتینا، که یک کمپانی ایتالیایی در سال ۱۹۷۲ بود، فرستاد.
او تا قبل از سن ۲۵ سالگی که برای کار در زمینه طراحی مد به میلان برود در زمینه معماری تحصیل میکرد.در سال ۱۹۷۸ ورساچه اولین بوتیک خود را در میلان به وسیله دلا اسپیگا (della Spiga) افتتاح کرد ونخستین مجموعه لباس زنانه را تحت نام خودش ارائه کرد.خیلی زود طرفداران سبک ورساچه زیاد شدند، و بوتیک های دیگر به این نام در سطح دنیا شروع به کار کردند. در سال ۱۹۸۵ ورساچه نام جدیدی را در امپراطوری مد دنیا قرار داد.
او در سال ۱۹۸۲ موفق به دریافت جایزه چشم طلایی به خاطر بهترین طراحی لباس زنانه در پاییز و زمستان شد.
خیلی زود طرفداران سبک ورساچه زیاد شدند و بوتیک‌های دیگر به این نام در سطح دنیا شروع به کار کردند. در سال ۱۹۸۵ ورساچه مارک Instante را در امپراتوری مد دنیا قرار داد. این مارک مشابه سبک او در خیاطی و طراحی زنانه، سطح بالا بود، اما با هدف طراحی برای جوانترها و افرادی که توانایی مالی کمتری دارند، ایجاد شده بود.
«پیراهن‌هایی برای اندیشیدن» نام نمایشگاهی بود که به کارهای گذشته ورساچه نگاه می‌کرد و در سال ۱۹۸۹ در میلان برگزار شد.در همان سال ورساچه نخستین مجموعه طراحی زنانه سطح بالای خود را ارائه کرد.
در سال ۱۹۸۶ رییس‌جمهور وقت ایتالیا لقب شوالیه هنر را به جیانی ورساچه اهدا کرد.
در سال ۱۹۹۱ کمپانی ورساچه ادکلن ورساچه را وارد بازار کرد. جیانی در سال ۱۹۹۳ جایزه اسکار مد را به خود اختصاص داد و در سال ۱۹۹۵ به نیویورک رفت و اولین شعبه ورساچه در آمریکا را افتتاح کرد. در همین سال عنوان خلاق‌ترین طراح لباس را از منتقدین بلژیک به دست آورد.
متاسفانه در پانزدهم جولای سال ۱۹۹۷ جیانی ورساچه ۵۰ ساله، جلوی کاخ محل سکونت خود در میامی (فلوریدا) هدف شلیک گلوله ی یک قاتل زنجیره ای** قرار گرفت که منجر به مرگ وی گردید.
اندرو کونانن امریکایی (Andrew Philip Cunanan) یکی از قاتلان زنجیره ای تحت تعقیب پلیس FBI بوده، که در مدت سه ماه، پنج نفر رو به قتل رسانده بود. جیانی ورساچه آخرین آنها به حساب می‌آید. هشت روز پس از قتل جیانی، اندرو ۲۷ ساله در اتاق بالایی یک خانه‌ی قایقی برای جلوگیری از دستگیری توسط پلیس با شلیک گلوله دست به خودکشی می‌زند.

برند GUCCI

آشنای با تاریخچه مارک GUCCI ……در سال ۱۸۹۸ گوچیو گوچی (Guccio Gucci) شهر فلورانس در ایتالیا را به مقصد لندن ترک کرد و مدتی مدیریت یک هتل را به عهده گرفت .
در آنجا بود که مجذوب چمدان های متنوعی شد که توسط مسافران حمل میشد. در سال ۱۹۰۵ او به ایتالیا بازگشت و شروع به فروختن زین و خورجین کرد که موفقیت فراوانی در پی داشت .
پس از مدتی او مغازه ای باز کرد و در آن به فروش کالاهای چرمی و لوازم تزیین شده با نقوش سوارکاری پرداخت. در سال ۱۹۳۲ گوچی نوعی کفش راحتی ابداع کرد این تنها کفشی است که به موزه هنرهای معاصر نیویورک راه یافته است.
در سال ۱۹۳۸ اولین بوتیک گوچی در در خیابان Condotti رم که یکی از معروفترین خیابان های آن زمان در زمینه مد میباشد،افتتاح شد و بوتیک های دیگر یکی پس از دیگری در سراسر شهرهای جهان گشایش یافتند . پس از معروفیت در اروپا، در سال ۱۹۴۵ گوچی وارد امریکا میشود و با جذب مشتریانی نظیر گریس کلی، ژاکلین کندی، ادری هیپورن و… تبدیل به یک مارک جهانی میشود.
تمامی این مراکز توسط پسران گوچی به نامهای آلدو (Aldo ) یوگو (Ugo ) و رودولفو (Rodolfo) اداره میشد.
در سال ۱۹۵۳ گوچی مرد و مدیریت گوچی به پسرانش رسید .در سال ۱۹۸۳ رودولفو به علت بیماری سرطان فوت کرد و پسر او به نام ماریزیو (Maurizio) سهم او را به ارث برد و جای اورا گرفت. ماریزیو در سال ۱۹۸۹ مدیریت گوچی را به عهده گرفت پنجاه درصد سهام شرکت به او تعلق داشت و پنجاه درصد دیگر به شرکت اینوست کروپ Investcrop از کشور بحرین فروخته شد .
در طی دهه ۱۹۹۰ اختلافات فراوانی بین این دو شریک بروز کرد و کار به دادگاه کشیده شد . در سال ۱۹۹۱ شرکت گوچی بیش از ۳۷ میلیون دلار ضرر کرد که شوک بسیار بزرگی برای مالکان آن بود.
در سال ۱۹۹۲ تام فورد (Tom Ford) به گوچی پیوست و به همراه معاون اجرایی شرکت دام ملو (Dwen Mello) از طریق کاهش محصولات و ساماندهی دوباره شرکت هزینه ها را کاهش دادند. تا سال ۱۹۹۴ وضع مالی شرکت بهتر شد . گالش چوبی و چرمی طراحی شده توسط تام فورد بسیار مورد استقبال قرار گرفت .
ماریزیو گوچی در سال ۱۹۹۵ به قتل رسید و همسرش مجرم شناخته شد .
مجموعه های ارایه شده توسط فورد در سالهای بعدی موفقیت های فراوانی برای شرکت گوچی به دنبال داشت و اوضاع را به کلی دگرگون کرد . گوچی روز به روز بهتر شد و فورد کفایت و شایستگی خود را به اثبات رساند . حالا دیگر گوچی یکی از سود آورترین خانه های مد در ایتالیاست .
در سال ۲۰۰۱ گوچی تحت مدیریت فورد ، استلا مک کارتنی Stella Macartheny را تامین مالی کرد تا از مارک خودش استفاده کند و او هم اولین مجموعه بهاری- تابستانی خود را در سال ۲۰۰۱ ارایه کرد.
گوچی همواره مورد علاقه بسیاری از هنرپیشگان سینمایی و افراد مشهور بوده است جکی اناسیس ، سوفیا لورن ، الیزابت تایلور و مدنا از جمله مشتریان گوچی بوده اند .
در نوامبر ۲۰۰۳ تام فورد اعلام کرد هنگامی که قراردادش با گوچی به پایان برسد این شرکت را ترک خواهد کرد . او آخرین مجموعه خود را در فوریه ۲۰۰۴ در میلان عرضه کرد .
در سال۲۰۰۴ در شبی که چارلیز ترون Charliz Theron جایزه اسکار بهترین هنرپیشه زن برای فیلم هیولا را دریافت کرد لباس طراحی شده توسط تام فورد را بر تن داشت .
در مارس همان سال خانم الساندرا فاسچینتی ( AlessandraFacchinetti ) به عنوان مدیر جدید گوچی منصوب شد . او در سال ۲۰۰۰ به گوچی پیوست و ۴ سال در کنار فورد کار کرده بود و در این مدت بود که فورد به استعداد درخشان وی در طراحی لباس های فاخر شب پی برد.
خانم الساندرا فاسچیینتی اولین مجموعه خود را در سپتامبر ۲۰۰۴ در میلان ارایه کرد . بعد از گذشت یک سال وی به خاطر عدم توافق با مدیریت شرکت استغفا داد و فریدا جیانینی (Frida Giannini) جای او را گرفت . جیانینی هم اولین مجموعه لباس های بهاری – تابستانی خود را در سپتامبر ۲۰۰۵ به نمایش گذاشت و تا به امروز بعنوان طراح گوچی مشغول به کار می باشد.
طبق نظر سنجی انجام شده توسط موسسه تحقیقات علمی تجاری نیلسن گوچی به عنوان مطلوب ترین و محبوبترین مارک فشن دنیا برگزیده شد.
در سال ۲۰۰۶ با درآمدی بالغ بر ۷،۶ میلیارد یورو پس از لویی ویتون و شرکا، در مقام دومین مارک پرفروش قرار میگیرد.
این شرکت از ۲۵ هزار نفر مصرف کننده و خریدار آنلاین از میان ۴۸ کشور دنیا نظر سنجی کرده است در این نظر سنجی از هر ۵ نفر یک نفر گفت که اگر پول این مارک مساله ای نباشد محصولات گوچی را خریداری خواهد کرد...

بهترین برند یا مارک

بهترین برند از نظر شما …